Ma lanterne
On dit qu’il n’y a point de cité imprenable
Pour des hommes adroits,
Mais il existe tant de cœurs impénétrables
En si nombreux endroits.
Pouvez-vous, s’il vous plaît, éclairer ma lanterne,
Où m’en aller quand tout le monde se referme,
Chacun dans son bon droit,
En rouge, en vert, en noir ?
Sur quel lointain rivage où, sans aucune aigreur,
Recouvrer la vraie foi,
Où nos enfants, dans leur première candeur,
Retrouveront l’espoir ?
Tạm dịch :
Nếu mình khéo khôn ngoan,
Thành nào chẳng phá nổi,
Nhưng lòng người đen tối,
Vô được rất gian nan.
Bạn ơi, xin soi đèn,
Đưa tôi khỏi vực thẳm,
Thoát nơi họ thường nắm
Quyền lực đỏ, xanh, đen.
Để đến bờ xa nào
Vui tìm lại chân lý,
Cho con cháu thoải mái
Sống lành như ước ao ?